เส้นทางธรรมหนุนนำชีวิตให้รุ่งเรือง: ตอนที่ ๒ ร่มธรรมอันร่มเย็น

เส้นทางธรรมหนุนนำชีวิตให้รุ่งเรือง: ตอนที่ ๒ ร่มธรรมอันร่มเย็น:              เมื่อสามเณรทั้ง ๒๑ รูปรับโอวาทจากหลวงพ่อเจ้าอาวาสและกราบลาท่านแล้ว ก็ขึ้นรถตู้ไปสถานีรถไฟจันดี จ.นครศรีธรรมราช เพื่อเดินท...

ดิฉันมาวัดพระธรรมกายครั้งแรกได้อย่างไร

ดิฉัน รู้จักวัดพระธรรมกายมาตั้งแต่ยังเด็กๆ อยู่ชั้นประถม เพราะคุณแม่เป็นสมาชิกหนังสือกัลยาณมิตรซึ่งเป็นหนังสือธรรมะรายเดือนของวัดจึงได้อ่านธรรมะและข่าวสารเกี่ยวกับทางวัดมาตั้งแต่ยังเด็ก ได้ทำบุญกับทางวัดมาตลอดตั้งแต่ปลูกต้นกัลปพฤกษ์และบุญต่างๆ ด้วยความที่เป็นเด็กต่างจังหวัด เงินค่าขนมที่ได้รายวันก็แค่หลักหน่วยก็ได้เจียดเงินค่าขนมตรงนี้พร้อมกับบอกบุญเพื่อนๆในห้องให้ทำบุญร่วมกัน เพื่อนในห้องก็น่ารักมาก ทำบุญกันคนละนิดหน่อยตามแต่กำลังที่แต่ละคนมีในเวลานั้น เมื่อรวบรวมปัจจัยได้แล้วก็ส่งมาให้ทางวัด ยังปลาบปลื้มในบุญเหล่านั้นจนทุกวันนี้ แต่ก็ยังไม่มีโอกาสไปวัดจริงๆเพราะวัดอยู่ไกลจากบ้านมาก ยังเด็กอยู่ถ้าไม่มีใครพาไปก็ไปเองไม่ได้ แต่ธรรมะที่ได้อ่านจากหนังสือของทางวัดยังติดอยู่ในใจเสมอ

ต่อมาเมื่อเข้ามาเรียนหนังสือที่กรุงเทพ ได้เรียนที่ธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต จึงได้มีโอกาสมาที่วัดจริงๆ พร้อมกับครอบครัว จึงได้มาเยี่ยมชมสถานที่ที่เราเคยเห็นแต่ในรูป ได้กราบหลวงพ่อ ได้กราบพระอาจารย์ ได้สร้างองค์พระประจำตัว ได้ช่วยงานเป็นอาสาสมัครหลายๆที่ ได้ร่วมบุญทุกบุญกับทางวัด ได้เค้นศักยภาพในตัวเองทุกอย่างเพื่อช่วยงานวัดอย่างเต็มที่ ทำให้เป็นคนที่มีความสามารถและมีประสบการณ์หลายด้าน การได้ฟังธรรมะจากหลวงพ่อ ได้ร่วมงานกับกัลยาณมิตรทุกๆท่าน ทำให้ดิฉันรักบุญ กลัวบาป รักการปฏิบัติธรรม และทำงานร่วมกับคนอื่นได้ เมื่อไปที่วัดครั้งใดก็เหมือนได้กลับบ้านอันอบอุ่นที่มีพ่อผู้แสนประเสริฐรออยู่ มีเพื่อน มีพี่ มีน้อง ให้การต้อนรับอย่างอบอุ่นอยู่ที่วัด

ดิฉันมีปัญหาคาใจมาตั้งแต่ยังวัยเยาว์ ตั้งแต่อายุยังเป็นเลขหลักหน่วยว่า "คนเรา...เกิดมาทำไม" เกิดมาก็ทั้งทุกข์ทรมานอยู่ในกองทุกข์ ในสังขาร ในรังแห่งโรค เกิดมาก็ต้องแก่ ต้องเจ็บ ต้องตาย สงสัยมานานจนมาเจอวัดเจอหลวงพ่อนี่เองที่ทำให้รู้ว่า "เรา..เกิดมาสร้างบารมี" วัดพระธรรมกายและหลวงพ่อธัมมชโยทำให้ดิฉันรู้เป้าหมายชีวิต รู้คุณค่าของการเกิดมา รู้ว่าชีวิตเรามีคุณค่ามากแค่ไหน จะไม่ใช้ชีวิตที่มีอยู่เพียงสั้นๆนี้ให้เสียเปล่า ยิ่งได้มารับรู้มโนปณิธานของหลวงพ่อที่จะรื้อสัตว์ขนสัตว์สู่ฝั่งพระนิพพานไปด้วยกันทั้งหมดยิ่งทำให้รู้สึกซาบซึ้งประทับใจ รู้ว่าเรามาถูกที่แล้ว การได้มารู้จักวัดพระธรรมกาย รู้จักหลวงพ่อธัมมชโย ได้สร้างบารมีร่วมกับทุกๆคนที่นี่ไม่ใช่การเสียเปล่าเลย มีแต่เพิ่มคุณค่าในตัวเองให้มากขึ้น

ทั้งหมดนี้แหละค่ะที่ตอบคำถามว่าดิฉันมาวัดพระธรรมกายครั้งแรกได้อย่างไร ต่อด้วยเหตุผลว่าทำไมมาแล้วถึงเป็นแฟนพันธู์แท้ไม่เคยห่างวัดไปไหนเลย